wyć

wyć {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk IIIc, wyję, wyje {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'o niektórych zwierzętach: wydawać jednostajny, przeciągły, zawodzący głos': {{/stl_7}}{{stl_10}}Wilki wyją z głodu. Szakal, kojot wyje. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'o człowieku: krzycząc, płacząc zawodzić głośno i przeciągle': {{/stl_7}}{{stl_10}}Ranny wył z bólu. Wył w mękach. Wył nieludzko z rozpaczy. Tłum wył z zachwytu. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'o maszynach: wydawać odgłosy przypominające wycie zwierząt': {{/stl_7}}{{stl_10}}Wyją silniki motocykli na starcie. Motor wyje. Wyją syreny alarmowe. {{/stl_10}}